Η Ελληνογαλλική Σχολή - Τήνος

Λίκνο των Ουρσουλινών στην Ελλάδα, η Νάξος. Στα 1630 οι Ιησουίτες μοναχοί, έχοντας ήδη ιδρύσει στο νησί ένα σχολείο για τα αγόρια, απευθύνονται στις Ουρσουλίνες, για να δημιουργηθεί ένα σχολείο για τα κορίτσια.Έτσι με την προτροπή των Ιησουιτών και με την προστασία της Γαλλίας, οι Ουρσουλίνες ιδρύουν το Μοναστήρι τους στη Νάξο στα 1670 και αρχίζουν το εκπαιδευτικό τους έργο.
Από τότε μέχρι σήμερα, η Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών λειτουργεί κανονικά και ανελλιπώς στη Νάξο (1670-1970), στην Τήνο (Λουτρά 1862-1984), στην Αθήνα (1947 έως σήμερα).
Πρόκειται όχι μόνο για το πρώτο Σχολείο που δημιουργήθηκε για τα κορίτσια στον Ελληνικό χώρο, αλλά για το πρώτο σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, ήδη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στα χρόνια της δουλείας, σε συνθήκες φτώχειας, φόβου και ταπείνωσης για τους κατοίκους των νησιών, όταν και οι πειρατές λυμαίνονταν το Αρχιπέλαγος , είναι όχι μόνο σημαντικό , αλλά πραγματικά πρωτοποριακό να προσφέρεις εκπαίδευση ειδικά στα κορίτσια που έτσι ή αλλιώς δεν είχαν δυνατότητα και δικαίωμα πρόσβασης στην Παιδεία.
Πρωτοποριακό να διδάσκεις μέσα στην Τουρκοκρατία ή και στα πρώτα χρόνια του ελεύθερου Ελληνικού κράτους ξένες γλώσσες, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά και πριν απ’ όλα βέβαια τα γαλλικά, μουσική, ζωγραφική και φυσικά τα ελληνικά.

Το συγκρότημα της Μονής των Ουρσουλινών στα Λουτρά Τήνου άρχισε να λειτουργεί το 1862, είχε προηγηθεί η λειτουργία σχολής στη Νάξο, αφού είχε ξεκινήσει δειλά- δειλά από ένα μικρό σπιτάκι, δωρεά του τότε Αρχιεπισκόπου Νάξου- Τήνου για τις ανάγκες των ορφανών και φτωχών. Ο σκοπός του τάγματος των Ουρσουλινών παραμένει ο ίδιος, η δόξα του Θεού και η Σωτηρία των ανθρώπων. Οι αδελφές Ουρσουλίνες είχαν στα Λουτρά με το πέρασμα των χρόνων: ορφανοτροφείο, οικοτροφείο, Γαλλικό Γυμνάσιο, Πανεπιστήμιο, Ελληνικό Δημοτικό, Γυμνάσιο, ταπητουργική, ραπτική, αργαλειούς κλπ.

Ήδη από το 1876- 77 από όλο το χώρο της Ανατολής υποβάλλονταν αιτήσεις νέων μαθητριών κι από το 1914- 30 άνοιξε τις πόρτες του προς τα κορίτσια όλων των δογμάτων και θρησκειών και μάλιστα της Αριστοκρατίας, μιας και το επίπεδο των γνώσεων το οποίο παρείχε η σχολή ήταν το ανώτατο της εποχής και όχι μόνο της Τήνου.

Ο αριθμός των μαθητριών που αύξανε συνεχώς δημιουργούσε νέες ανάγκες και νέες προοπτικές. Έτσι μέσα στην περίοδο του 1914- 29 το σχολείο επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του, αφού τα μέχρι τότε κτήρια δεν επαρκούσαν για τις ήδη περισσότερες από 200 μαθήτριες οικότροφες, 20 ορφανά και τα πολλά παιδιά των γύρω χωριών, τα οποία πήγαιναν εκεί και παρακολουθούσαν δωρεάν τα μαθήματα.

Το 1931 άρχισε να λειτουργεί το ιδιωτικό Ελληνογαλλικό γυμνάσιο, αναγνωρισμένο και ισότιμο με τα υπόλοιπα ιδιωτικά γυμνάσια της χώρας μας. Το γυμνάσιο έκλεισε με τον πόλεμο και η έδρα του μεταφέρθηκε αργότερα στο ψυχικό της Αθήνας.
Από το 1935 άρχισε να λειτουργεί και το αναγνωρισμένο δημοτικό, όπου φοιτούσαν παιδιά της περιοχής. Το δημοτικό σχολείο λειτούργησε μέχρι το 1984, οπότε έκλεισε επειδή ο αγροτικός κόσμος του νησιού είχε λιγοστέψει και δεν υπήρχαν παιδιά, καθώς και οι ίδιες οι μοναχές δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες λειτουργίας του. Από το 1964 μέχρι το 1991 λειτούργησε σχολή ταπητουργίας, η οποία απασχολούσε αρκετά κορίτσια της Τήνου.